Zij-instromers - nuttige ervaring - kritische noot
In het kader van de komende hervorming van het secundair onderwijs
zijn volgens de media over een aantal punten al overeenkomsten bereikt.
Zo werd op 3 juli 2013 gemeld dat de Vlaamse regering het lerarenberoep aantrekkelijker wil maken door het voor zij-instromers mogelijk te maken tot 20 jaar anciënniteit uit de privésector mee te nemen naar het onderwijs. Als gevolg daarvan schrijven zich steeds meer mensen in voor een extra lerarenopleiding.
Het nieuws gaf geen antwoord op deze vraag: zal deze maatregel enkel gelden voor mensen die vanaf nu beslissen om de overstap te maken naar het onderwijs? Er zijn immers nu al honderden, misschien wel duizenden, leerkrachten actief die eerst een andere baan hebben gehad, of die in het verleden hun onderwijscarrière tijdelijk hebben moeten onderbreken, omdat er ooit nog te veel kandidaten waren voor één lerarenjob.
De meesten onder hen hebben de stap naar het onderwijs niet (terug) gezet uit financiële overwegingen. Ze volgen eerder een missie, die hen voordien in andere beroepen heeft gebracht. Velen hebben zich eerst geëngageerd als opvoeder, jeugdwerker, zelfstandige, medewerker in een bedrijf… om zich daarna aan het onderwijs te wijden. Die eerdere ervaringen hebben hen als persoon verrijkt, en geven wellicht ook een meerwaarde aan hun onderwijswerk. Bovendien gaat het vaak om jobs die wel degelijk verband houden met hun huidige onderwijsopdracht: een baan als jeugdwerker of opvoeder levert nuttige ervaring op voor een leerkracht, een boekhouder uit een bedrijf kan in de les economie concrete praktijkervaringen doorgeven, een journalist of een medewerker van een ngo kan leerlingen een maatschappijkritische houding en engagement bijbrengen. Alleen al om die reden werken veel van deze zij-instromers volop mee aan het realiseren van de vakoverschrijdende eindtermen.
Tot nu toe wordt al die ervaring echter niet gewaardeerd. Een kleine rekenoefening leert dat een vijftal jaar in een andere job nadien al vlug enkele honderden euro per maand minder loon oplevert in het onderwijs (in vergelijking met een andere leerkracht die meteen in het onderwijs is gestapt). Na tien jaar lesgeven ben je zo al twee gezinswagens kwijt.
Het kan nog veel schrijnender: sommige leerkrachten hebben vóór hun job in het onderwijs al twintig jaar in een andere sector gewerkt en vallen daarna terug op ongeveer de helft van hun vroegere inkomen. Wie uit de privésector komt, moet vaak nog andere voordelen inleveren, zoals een bedrijfswagen, gsm of laptop.
Daarom hopen wij dat de Vlaamse regering snel duidelijkheid schept over deze situatie. Ziet zij erop toe dat de aangekondigde anciënniteitsaanpassing niet alleen geldt voor mensen die in de toekomst leerkracht willen worden, maar ook voor degenen die al eerder de stap hebben gezet om elders opgedane ervaring mee te brengen naar het onderwijs?
Zo werd op 3 juli 2013 gemeld dat de Vlaamse regering het lerarenberoep aantrekkelijker wil maken door het voor zij-instromers mogelijk te maken tot 20 jaar anciënniteit uit de privésector mee te nemen naar het onderwijs. Als gevolg daarvan schrijven zich steeds meer mensen in voor een extra lerarenopleiding.
Het nieuws gaf geen antwoord op deze vraag: zal deze maatregel enkel gelden voor mensen die vanaf nu beslissen om de overstap te maken naar het onderwijs? Er zijn immers nu al honderden, misschien wel duizenden, leerkrachten actief die eerst een andere baan hebben gehad, of die in het verleden hun onderwijscarrière tijdelijk hebben moeten onderbreken, omdat er ooit nog te veel kandidaten waren voor één lerarenjob.
De meesten onder hen hebben de stap naar het onderwijs niet (terug) gezet uit financiële overwegingen. Ze volgen eerder een missie, die hen voordien in andere beroepen heeft gebracht. Velen hebben zich eerst geëngageerd als opvoeder, jeugdwerker, zelfstandige, medewerker in een bedrijf… om zich daarna aan het onderwijs te wijden. Die eerdere ervaringen hebben hen als persoon verrijkt, en geven wellicht ook een meerwaarde aan hun onderwijswerk. Bovendien gaat het vaak om jobs die wel degelijk verband houden met hun huidige onderwijsopdracht: een baan als jeugdwerker of opvoeder levert nuttige ervaring op voor een leerkracht, een boekhouder uit een bedrijf kan in de les economie concrete praktijkervaringen doorgeven, een journalist of een medewerker van een ngo kan leerlingen een maatschappijkritische houding en engagement bijbrengen. Alleen al om die reden werken veel van deze zij-instromers volop mee aan het realiseren van de vakoverschrijdende eindtermen.
Tot nu toe wordt al die ervaring echter niet gewaardeerd. Een kleine rekenoefening leert dat een vijftal jaar in een andere job nadien al vlug enkele honderden euro per maand minder loon oplevert in het onderwijs (in vergelijking met een andere leerkracht die meteen in het onderwijs is gestapt). Na tien jaar lesgeven ben je zo al twee gezinswagens kwijt.
Het kan nog veel schrijnender: sommige leerkrachten hebben vóór hun job in het onderwijs al twintig jaar in een andere sector gewerkt en vallen daarna terug op ongeveer de helft van hun vroegere inkomen. Wie uit de privésector komt, moet vaak nog andere voordelen inleveren, zoals een bedrijfswagen, gsm of laptop.
Daarom hopen wij dat de Vlaamse regering snel duidelijkheid schept over deze situatie. Ziet zij erop toe dat de aangekondigde anciënniteitsaanpassing niet alleen geldt voor mensen die in de toekomst leerkracht willen worden, maar ook voor degenen die al eerder de stap hebben gezet om elders opgedane ervaring mee te brengen naar het onderwijs?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten