Veel opgegeven, maar gelukkig

06/12/2012 | ty

Hij wilde per se les geven in de school waar hij zelf op de banken zat, het KTA MoBi in Gent. ‘Maar er was geen plaats toen ik net van de hogeschool kwam.' Dus ging Yannis Chovanetz (26) aan de slag als technicus in een metaalbedrijf en later bij een onderaannemer van Telenet.

Zijn geduld werd beloond: na enkele jaren kon hij toch op het KTA praktijkles elektriciteit gaan geven in het tweede, vijfde en zesde jaar. Het is zijn tweede schooljaar.
Geen makkie in deze multiculturele school, met niet het gemakkelijkste publiek. ‘Ja, je moet veel opvoeden. Maar dat schrikt me niet af. Ik heb wel afstand moeten nemen. Als beginnend leraar van 25 was mijn oudste leerling 22.' In avondschool en afstandsonderwijs volgt Yannis ondertussen de lerarenopleiding. Dat valt hem wat tegen. ‘Het staat ver van de praktijk.'
Van gebrek aan begeleiding of steun heeft Yannis geen klagen. ‘De meer ervaren collega' s helpen spontaan.' Variabele verloning hoeft voor hem evenmin. ‘Hoe gaan ze dat doen? Op een functioneringsgesprek dat toch altijd subjectief is? In het onderwijs weet je ten minste wat je gaat verdienen, nu en binnen zoveel jaar. In de privé heb ik me krom gewerkt maar bleek er toch geen opslag in te zitten.'
Yannis heeft veel moeten opgeven bij zijn overstap. ‘Maaltijdcheques, hospitalisatieverzekering, pensioensparen,... Ja, dat scheelt. Maar lesgeven is wat ik wil doen. Als we 45 jaar moeten werken doe ik liever iets wat ik graag doe